بررسی اثر سمیت سلولی وروتوکسین نوع ۱ اشرشیاکلی انتروهموراژیک بر رده‏های سلولی ورو (vero) و راجی (raji)

هدف: وروتوکسین یکی از سموم خانواده توکسین‏های شیگا است. این خانواده شامل توکسین‏های پروتئینی ab، یعنی توکسین‏هایی با یک بخش فعال آنزیماتیک (a) و یک بخش باند شونده به سطح سلول (b) است. سلول‏هایی که دارای جایگاه اتصالی یعنی گیرنده gb3 باشند به آثار توکسیک توکسین پاسخ می‏دهد. نشان داده شده است که وروتوکسین نوع 1 بر انواعی از سلول‏های توموری که گیرنده gb3 را دارا هستند، اثر آپوپتوتیک داشته و به‏صورت انتخابی عمل می‏کند. مطالعات زیادی که روی آثار ضد توموری و ضد رگ‏زایی این سم روی رده‏های سلولی سرطانی مختلف در شرایط آزمایشگاهی و حیوانات آزمایشگاهی انجام گرفته نشان‏دهنده اثر بخشی آن‏ها است. هدف از این پژوهش مقایسه آثار سمیت سلولی وروتوکسین نوع 1 انتروهموراژیک اشرشیاکلی روی دو رده سلولی ورو (استاندارد طلایی برای بررسی آثار سمیت سلولی وروتوکسین) و راجی (رده سلولی به‏دست آمده از کشت سلول‏های لنفوبلاستوئید بیماران مبتلا به لنفوم بورکیت انسانی) است. مواد و روش‏ها: پس از تهیه مواد، سویه توکسین‏زا و رده‏های سلولی، سویه مورد نظر کشت داده شد و توکسین‏زایی آن با استفاده از روش آگلوتیناسیون پاسیو معکوس تأیید شد. وروتوکسین 1 با استفاده از روش کروماتوگرافی جذبی تخلیص شد و آن‏گاه اثر سمیت سلولی آن بر روی دو رده سلولی ورو و راجی با استفاده از آزمون mtt بررسی و اندازه‏گیری شد. نتایج: یافته‏ها نشان داد که وروتوکسین نوع 1 روی سلول‏های راجی نیز مانند سلول‏های ورو اثر سرکوب‏گری بالایی دارد و این اثر وابسته به غلظت توکسین است و با رقیق شدن سم اثر سرکوب‏گری آن کاهش می‏یابد. بررسی آماری نشان داد که خاصیت سرکوب‏گری سم روی سلول‏های راجی در رقت‏های 1:4 تا 1:128 نسبت به خاصیت سرکوب‏گری سم روی سلول‏های ورو دارای اختلاف معنی‏داری است و این اثر روی سلول‏های ورو بیشتر از سلول‏های راجی است (05/0p<). اما این توکسین در رقت‏های بالاتر قادر به سرکوب معنی‏دار نبوده است. نتیجه‏گیری: نتایج به‏دست آمده نشان داد که وروتوکسین نوع 1 روی سلول‏های راجی مانند سلول‏های ورو اثر سرکوب‏گری بالایی دارد و این اثر بر سلول‏های ورو بیشتر از سلول‏های راجی است (05/0p<).